Het toenmalige tijdschrift ‘Het automobiel’ publiceerde in 1983 in het augustusnummer een stukje over de ‘Societé Panhard Pays-Bas’, (eerdere naam van onze club) die dat jaar het vijftienjarig bestaan vierde. Hieronder een letterlijke weergave van dat artikel, met de originele, maar kwalitatief duidelijk gedateerde foto’s.

 

Societé Panhard

Pays-Bas

Van alle automerken is de naam Panhard een van de meest roemruchte en eerbiedwaardige, al in 1887 duikt deze naam op en er bestaat een Panhard-Levassor uit 1891. Zonder al te diep op de geschiedenis van het grote merk in te gaan kan gezegd worden dat grote chassis door bekende Franse huizen gecarosseerd werden en dat al in 1917 er Panhards met een Knight-schuivenmotor verschenen. Met een monoposto recordwagen met een 8 cilinder motor van bijna 8 liter brak Eyston het werelduurrecord in 1932 en bracht dat op 210,34 km/u. Twee jaar later was Czaykowski op een Bugatti iets sneller met 213,78 km/u. Maar in datzelfde jaar kwam Eyston terug met 214,- km/u voor de Duitse renwagens ook dit record verpulverden.

In 1939 was het gedaan met grote wagens bouwen en na de oorlog kwam Panhard met kleine auto’s terug en de invloed van Grégroire was te herkennen in de aluminiumbouw en de stroomlijn. Hoogst originele wagens verschenen, licht en snel, een X 84-87 serie in 1947, later de Dyna Panhard, de Panhard PL17, de 24BT die met een motortje (vlakke twee) van 848 cc dankzij lichte bouw en goede stroomlijn een top van echte 160 haalde, de Tigre en zovele andere, aangedreven door luchtgekoelde vlakke tweecilinders met door torsiestaafjes geveerde kleppen, hydraulische regeling van de klepspeling (aparte leidingen) rollagers van de krukas en vele technische snufjes. Kleine Panhards wonnen op Le Mans twaalf jaar achter elkaar de Indice de Performance en zijn hun tijd vaak ver vooruit in de toepassing van technische snufjes. Ook waren er varianten als de Deutsch-Bonnet en de Charles Deutsch, een CD met polyester body met 850 cc motor, 2 dubbele carburateurs, dubbele ontsteking etc. die in zijn topvorm tegen de 190 loopt en met speciale 750 cc motor aan de 200 komt. Daarvan zijn er 3 in ons land waarvan 1 zeer fraai exemplaar. In 1955 gaat Panhard met Citroën een fusie aan voor de verkoop via Citroën dealers en in 1966 gaat het merk op in Citroën en verdwijnt in 1967.

De 24CT, een minder bekende Panhard, Het Automobiel wijdde daar eerder een artikel aan (afl. 27)

Dat is het moment voor de vele fervente Panhard-rijders waaronder vele francofielen, die graag met hun Dyna’s en andere modellen willen blijven rijden, een om een club op te richten, nu 15 jaar geleden om zich wat betreft de onderdelenvoorziening veilig te stellen. Uit die tijd is nog één bestuurslid over, de secretaris De Waard Wagner, vroeger als Panhard-monteur werkzaam bij Citroën op het Stadionplein die er vele zelf onder handen heeft gehad. In korte tijd bereikte de club 200 leden maar na 5 tot 6 jaar gingen de wagens weg en toen zakte dit aantal naar circa 50. Dat waren de echte liefhebbers, de technisch in deze juweeltjes van de Franse autoshow geïnteresseerden die zich aan hun ‘merk’ bleven wijden en nu begon de groeiende liefde voor veteranen en na-oorlogse vintage-auto’s een rol te spelen zodat het ledental na jaren constant te zijn gebleven, steeg naar 70, waaronder veel jongeren. Zodoende is de Panhard club met 15 jaar een der oudere merkenclubs, tevens lid van de FEHAC. De kern van het clubleven is behalve goede evenementen ook vooral het zelf onderhouden, revideren en in perfecte staat brengen van hun Panhards. Natuurlijk is er veel contact met de twee Panhard clubs in Frankrijk waar bijvoorbeeld één grote garage alleen maar Panhards behandelt, onderhoudt en restaureert; met clubs in zowat zeven andere landen waaronder Zweden en Australië!

Lustrum
Het derde lustrum werd pas gevierd waarbij 60 leden, een ongehoord percentage, aanwezig waren en voor oktober wordt een evenement in België gepland. Het groeiende enthousiasme zorgt er voor dat de naam Panhard niet verloren gaat, een naam die alleen al door de talloze race-successen in vele klassen bekendheid verwierf Wie heeft bijvoorbeeld niet in de vroege jaren van het circuit van Zandvoort Ies Langestraat met zijn Panhard zien stoeien, in bochten één van de achterwielen oplichtend?

Panhard was een merk met een groot arbeidsterrein en zelfs vandaag nog worden er voor het Franse leger lichte legervoertuigen gebouwd met luchtgekoelde vlakke vier- en zelfs vlakke 12 cilinder motoren!
Enthousiasten als Gerbert Roggekamp en Hans von Meyenfeldt (evenementencommissie) vertelden mij vele clubwederwaardigheden en nog vrij recent werden er in oude Franse boerderijen zeldzame Panhards gevonden. Het avontuur bestaat nog steeds. Het blad de ‘Panhard Koerier’ verschijnt viermaal per jaar en in de club spelen de na-oorlogse Panhards de hoofdrol. Het secretariaat aan de Liendenhof 238 in Amsterdam (telefoon (020/970916) zal u er alles van vertellen.

Hans Hugenholtze

3 Reacties

  1. Joannes Collette

    Wat een mooi artikel. Ik was er allemaal bij.

    Antwoord
    • Hans von Meijenfeldt

      Ik zat in de organisatie ?

      Antwoord
      • Ries Kruidenier

        Je wordt ook genoemd als lid van de ‘Evenementen commissie’

        Antwoord

Laat een reactie achter voor Hans von Meijenfeldt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Panhard Automobielclub Nederland